Kanał: Dzielnice Szczecina

Metryczka

  • Widownia: 37213
  • Produkcja: AlfaTV 2015
  • Zdjęcia: Bartosz Semanycz
  • Montaż: Grzegorz Lickiewicz
  • Realizacja: Ryszard Sielicki

Opis

"Dzielnice Szczecina z drona - Łękno" to kolejny odcinek naszego nowego cyklu. Sfilmowaliśmy wszystkie dzielnice i osiedla. Aktualnie trwają prace montażowo-postprodukcyjne. Postaramy się raz w tygodniu udostępniać kolejne odcinki. 
Szczecin jest podzielony na 4 dzielnice – Północ, Śródmieście, Zachód, Prawobrzeże. Te z kolei podzielone są na 37 osiedli administracyjnych. Obecny podział administracyjny funkcjonuje od 1990 roku, z niewielkimi zmianami granic osiedli i dzielnic. W obiegu potocznym osiedla nazywane są dzielnicami, jedną z nich jest Łękno. 


Łękno usytuowane jest po obu stronach al. Wojska Polskiego i terenach do niej przyległych. Od północnego-wschodu graniczy ze Śródmieściem, od północnego-zachodu z Niebuszewem, od południa z Turzynem a od strony zachodniej z Pogodnem, od którego oddziela je linia kolejowa. Sama dzielnica powstała w latach 70-tych XIX wieku.  


Granicę południowo-zachodnią stanowi ul. Adama Mickiewicza, krzyżująca się z ul. Wawrzyniaka. Na ulicy tej mieści się między innymi Kościół zielonoświątkowy wybudowany w 1871 roku wraz z kompleksem największego obiektu zakładu. Właściwie była to kaplica wyznania ewangelickiego. W latach późniejszych, zawiadowała nim parafia ewangelicko-augsburska. Po wojnie, w 1961 roku, pomieszczenia całego kompleksu przyznano ówczesnemu zborowi kościoła zielonoświątkowego.  Na początku lat 80 XX w. zbór przyjął nazwę Betania, nawiązującą do nazwy dawnego ośrodka. 


W niedalekim sąsiedztwie kościoła mieści się Stowarzyszenie Pomocy Dzieciom „Tęcza”, które zajmuje budynek po Radzie Okręgowej Zrzeszenia Studentów Polskich i Studenckim Centrum Kultury Kontrasty przy ul. Wawrzyniaka 7a.


Szczecińskie Centrum Kultury, powstałe w 1961 roku po siedzibie Domu Kultury Mniejszości Niemieckiej, było siedzibą Dyskusyjnego Klubu Filmowego Inteligencji i Studentów, a także miejscem spotkań i twórczości młodych muzyków skupionych w różnych zespołach. Z sal prób tego klubu wyszło wielu znanych artystów, takich jak "Free Blues band" i "Hey". 


Budynek klubu Kontrasty pełnił także funkcję prosektorium, bowiem w latach przedwojennych stanowił część niemieckiego kompleksu szpitalno – opiekuńczego „Bethanien”. W latach 1945-92 większość terenu Zakładu "Bethanien" znajdowała się we władaniu Armii Radzieckiej, która urządziła tu swój szpital wojskowy. Obecnie w pozostałych budynkach dawnego kompleksu opiekuńczego mieści się m.in. Wyższa Szkoła Integracji Europejskiej,Uniwersytet Szczeciński, prywatne szkoły podstawowe oraz Klub Garnizonowy.


Cmentarz żydowski w Szczecinie został założony w 1821 roku. Początkowo jego powierzchnia wynosiła 173 m².Później był kilkakrotnie powiększany. obejmując teren wzdłuż obecnych ulic: Soplicy i Ojca Beyzyma.
Aleja Wojska Polskiego w Szczecinie jest najbardziej reprezentacyjną i zarazem najdłuższą ulicą miasta, rozpoczyna się ona przy Placu Zwycięstwa a kończy na pętli przy kąpielisku Głębokie. Przy Alei mieszczą się korty tenisowe, na których jest corocznie rozgrywany turniej Pekao Szczecin Open. To właśnie na terenie obecnych kortów odbył się w dniach 29 czerwca do 1 lipca 1962 r. Festiwal Młodych Talentów, gdzie debiutowali  Czesław Niemen, Maryla Rodowicz, Karin Stanek, Helena Majdaniec, Niebiesko - Czarni, Wojciech Gąssowski, Krzysztof Klenczon, Mira Kubasińska, Tadeusz Nalepa, Zdzisława Sośnicka czy Halina Frąckowiak. 


Północny wycinek Łękna, ograniczony ul. Niemierzyńską, al. Papieża Pawła VI i torami kolejowymi zajmuje Arcybiskupie Wyższe Seminarium Duchowne. Poświęcone zostało dnia 23 października 1993 roku, co było zwieńczeniem wieloletniej budowy. 


Ogród Różany - dwuhektarowy ogród założony na Łęknie (wówczas Westend) w 1928 r. z okazji zjazdu ogrodników. W 1935 r. powstała tu „Ptasia Fontanna” z rzeźbami ptaków autorstwa Kurta Schwerdtfegera. II wojnę światową ogród przetrwał w stanie nienaruszonym i do lat 70. XX wieku był miejscem wypoczynku szczecinian. Z powodu braku pieniędzy na jego utrzymanie zaczął stopniowo popadać w ruinę. W roku 1983 teren został przekazany Archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, zaś w roku 2005 z powrotem trafił w ręce miasta. W latach 2006-2007 dzięki funduszom Miasta Szczecina przeprowadzono odbudowę ogrodu w stylu z lat trzydziestych. Po zakończeniu prac oddany do użytku 20 kwietnia 2007 r. Zasadzono tu ponad dziewięć tysięcy róż w 99 odmianach, wykonano schody, alejki oraz plac zabaw. Prócz kwiatów występują tutaj również egzotyczne drzewa i krzewy posadzone w czasie zakładania ogrodu, m.in. kasztanowiec gładki, korkowiec amurski, jabłonie, wiśnie, grab amerykański, klon oraz świerk serbski występujący jedynie w górach Bośni i Hercegowiny. Jedną z atrakcji ogrodu jest „Ptasia Fontanna”, odtworzona z klinkieru i marmuru na postawie zdjęć i rycin, na wzór budowli przedwojennej. Jej głównymi elementami są cztery betonowe gęsi osadzone na cokole (trzy z nich oryginalne, odrestaurowane, czwarta - stworzona od podstaw).


Teatr Letni im. Heleny Majdaniec jest miejscem koncertów, uroczystości, imprez i innych wydarzeń lokalnych, a także popularnym celem spacerów. Teatr Letni w Szczecinie to jeden z największych amfiteatrów w Polsce (4,5 tys. miejsc siedzących), także największa scena w Szczecinie – o powierzchni 670 m². Projekt amfiteatru opracował znany szczeciński architekt – Zbigniew Abrahamowicz. Budził on wiele kontrowersji ze względu na materiałochłonność i skomplikowaną konstrukcję, trudne do zaakceptowania w czasach dużych trudności gospodarczych. Budowę zrealizowano w dużym stopniu dzięki wielkiemu zaangażowaniu Społecznego Komitetu, datkom ludności Szczecina oraz pomocy fachowców z zakładów pracy , OHP i wojska. Z powodu trudności realizacyjnych zrezygnowano wówczas z budowy zaprojektowanego zadaszenia. W roku 2000 przeprowadzono remont sceny i zakończono realizację projektu zadaszenia. W kolejnych latach na widowni pojawiły się nowe siedziska, zmodernizowano scenę i zaplecze dla artystów oraz konstrukcję dachu nad sceną i widownią.


Rzeźba Ogniste Ptaki – zlokalizowana w Parku im. Jana Kasprowicza – jest dziełem Władysława Hasiora, które zostało zaprezentowane 1975 roku na Zamku Książąt Pomorskich, a do parku przeniesione w 1994. Przedstawia stado kolorowych ptaków osadzonych na metalowych, ażurowych kołach o różnej wielkości, ukazanych z profilu, o dekoracyjnie postrzępionych skrzydłach. 


W tym samym parku położone jest jezioro Rusałka. Geneza tego akwenu sięga średniowiecza, kiedy to przepływająca tu przez Dolinę Niemierzyńską Osówka została sztucznie spiętrzona w związku z budową w okolicy dwóch młynów: słodowego – przy wschodnim krańcu i młyna Lübschego (niem. Lübsche Mühle) – przy zachodnim krańcu obecnego jeziora Rusałka. Dzisiejszy kształt jezioro przybrało w 1885 roku po kolejnym spiętrzeniu wód Osówki. Przybywający nad jezioro mieszkańcy przedwojennego Szczecina mogli po nim popływać wynajętymi łodziami oraz skorzystać z kawiarni Haus am Westendsee, w jaką przekształcony został na początku XX w. młyn słodowy. Zabudowania kawiarni (budynek, weranda, nadbrzeżne molo) na początku lat 60. zostały rozebrane, a pozostałe fundamenty zasypano. 


Oś widokową Jasnych Błoni domyka Pomnik Czynu Polaków, przedstawiający trzy zrywające się do lotu orły, znajdujący się już za ul. Piotra Skargi na terenie Parku Kasprowicza.

źródło: http://wikipedia.orghttp://www.pomeranica.pl/